Pukhet, dus uitrusten?

Om half tien!! zagen we onze locale contactpersoon, die ons wel wat informatie over ons verblijf in Pukhet zou geven, daarna mochten we naar zee een klein uurtje in de zon. Daarnaast even nadenken of we toch nog een excursie zouden doen. Ook vroeg opstaan kan verslavend zijn.
Leuk strandje hier, maar met een gemene onderstroom, die zwemmen best gevaarlijk maakt.Letterlijk een " umwerfende" ervaring. We waren dus niet zo lang in de zon, maar lang genoeg om Tiny toch wat rood te laten worden. Ik ben op tijd gedraaid en was alleen maar lekker gaar, niet verbrand.
We besloten toch een tweede poging te doen om nog wat van de mangrovebossen en kalksteenformaties te zien, dus maar een kajaktocht geboekt. Voor alle duidelijkheid: we worden gekajakt. Luxe dus, met een lunch aan boord en geen enkele kans om zelf iets anders te doen dan genieten.
Ik had gehoopt snel een paar foto's op de site te kunnen zetten, maar met een uploadsnelheid van 0,3 Mb per minuut gaat dat niet zo gemakkelijk met plaatjes van 10 Mb. Morgen maar weer opnieuw proberen.
Natuurlijk konden we de kans om een lokale (avond)markt te bezoeken niet laten lopen (de dertiende of zo). Wel gezellig, maar niet zo opdringerig als vlak bij het hotel, dus we kwamen net als de anderen met best wat spulletjes terug. Daarna nog een pilsje en slapen.

Helaas een beetje noodweer gehad vannacht, dus om 5 uur sloeg het noodaggregaat aan, uiteraard met enig kabaal, dus de wake-up call was niet nodig. Jammer voor de excursie dus, maar zie, het klaarde op en de intussen ervaren mensen besloten toch te gaan. Niet allemaal, ook omdat we een zieke in ons midden hadden, maar zeven mensen stapten dapper in de regen in de taxi en daarna zonder regen op de boot.
Tijdens het eerste deel van de tocht hebben we wat aan huisvlijt gedaan. Bij de prijs inbegrepen blijkbaar een cursus "knutselen met rtietjes" hetgeen best leuke resultaten opleverde. Daarna de kajak in met onze prive roeier Mick. Een aardig jongen die ons wel vanalles wilde vertellen, maar niet altijd begreep mwat we hem vroegen.
Een schitterende ervaring overigens die karst eilandjes. De meest vreemde vormen en overal kleine doorgangetjes waar je soms alleen in kunt als je bijna plat achterover gaat liggen. Jammer dat er weer geeen zon was, maar je kunt niet alles hebben en het was al droog. Mick kon ons niet alles laten zien, omdat de toegang tot grotten en lagunes afhankelijk is van de waterstand, maar we zagen genoeg om ook deze excursie een succes te noemen.
Khao Tapu, of "Bond Island" (uit de man with the golden gun) was wat minder, vooral omdat er ongeveer 200 toeristen per vierkante meter rondliepen, maar we hoefden niet lang te blijven. Gelukkig maar, want toen begon het te regenen. Tropisch dus. Mick bracht ons veilig maar nat terug naar de boot, waar de lunch ons wachtte. Heerlijk. Ik heb alleen een van de gidsen moeten teleurstellen door gewoon de pepertjes en dergelijke in de saus mee op te eten. Ze stonden daar met zijn dreen te wachten tot ik ze zou uitspugen (tenminste dat idee had ik).
Intussen waren we bijna bij Lawa Island, waar we zelf mochten kajakken. Tiny vertrouwde me blijkbaar niet erg, dus bracht Mick ons naar het strand waar we even konden "zonnen". Helaas gooide de regen roet in het eten.
Terug naar de boot en die bracht osn (voor een deel door de regen) terug naar ons startpunt en de taxi. Terug naar het hotel en door de wasstraat, dat wil zeggen eerst in bad, daarna even afspoeel onder de douche, afdrogen en naar het balkon voor een kop koffie en een koekje.
Opnieuw een poging om foto's op de site te zetten, met hetzelfde probleem asl een dag eerder. maar met een pilsje en een zakchips was het uit te houden

Vandaag hebben we definitief de koffers gepakt, zijn op en neer naar het strand gelopen, hebben opnieuw een tropische regenbij achter de rug en hebben jullie helemaal bijgepraat. DEe koffers gaan nu in het bagagedepot en ik ga een laatste poging doen om nog wat foto's te plaatsen. Daarna is het wachten op het busje naar het vliegveld en een lange vlucht naar huis.